Κάθε χρόνο την επομένη του Ακάθιστου Ύμνου, πλήθος κόσμου από τα Άνω Λιόσια μεταβαίνει στη Μονή και λιτανεύει πεζή την Ιερή Εικόνα μέχρι τον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (περίπου 9,5 χλμ), οπού φιλοξενείται με τιμές και ιερές ακολουθίες μέχρι την Κυριακή, οπότε και πάλι με συνοδεία επιστρέφει στη Μονή για να την πάρει το επόμενο Σάββατο η Χασιά.
To Σάββατο 1η Απριλίου η κάθοδος της εικόνας της Παναγίας από τη Μονή Κλειστών στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου κι Ελένης Άνω Λιοσίων
Η λιτάνευση της ιερής εικόνας της Παναγίας Ελεούσας από τη Μονή Κλειστών, είναι ένα θρησκευτικό γεγονός άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λατρευτική ζωή του Δήμου μας και την πολιτιστική του κληρονομιά.
Μπορεί η απαρχή του εθίμου να χάνεται στο χρόνο (ίσως κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα), το έθιμο όμως συνεχίζεται αδιαλείπτως με την ίδια θέρμη και την αθρόα συμμετοχή πιστών όλων των ηλικιών και κυρίως τη στήριξη της νεολαίας.
Τα παλιά χρόνια η λιτάνευση της εικόνας γινόταν σε όλα τα κοντινά στην Μονή χωριά (Μενίδι, Ασπρόπυργος, Καματερό, Άνω Λιόσια και Χασιά), ενώ στις μέρες μας συνεχίζεται μόνο στα Άνω Λιόσια, το Σάββατο της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών και στη Χασιά το Σάββατο του Λάζαρου.
Έτσι την επομένη του Ακάθιστου Ύμνου, πλήθος κόσμου από τα Άνω Λιόσια μεταβαίνει στη Μονή και λιτανεύει πεζή την Ιερή Εικόνα μέχρι τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (περίπου 9,5 χλμ), οπού φιλοξενείται με τιμές και ιερές ακολουθίες μέχρι την Κυριακή, οπότε και πάλι με συνοδεία επιστρέφει στη Μονή για να την πάρει το επόμενο Σάββατο η Χασιά.
Ακόμη περισσότερο είναι το πλήθος που την υποδέχεται στην πόλη ή που περιμένει σε διάφορα σημεία της διαδρομής να λάβει τη Χάρη της με κωδωνοκρουσίες και δεήσεις από κάθε ενορία.
Οι κάτοικοι του Δήμου μας πάντα στήριζαν τις ελπίδες τους στην Παναγία των Κλειστών, στη δική τους Παναγία όπως την αποκαλούν, και πάντα προέτρεχαν σε αυτή σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν είναι η λιτάνευση που έγινε κατά την περίοδο της λειψυδρίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αλλά και εκείνη λίγες μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999.
Ευχαριστούμε πολύ τον Μανώλαρο Δημήτρη για την παραχώρηση του φωτογραφικού του υλικού.