Νατάσα Γκουτζικίδου: “Γράφω όπως νιώθω … Νιώθω όπως γράφω”

Πριν μας πεις για το τελευταίο σου δημιούργημα, θα θέλαμε να μας συστηθείς

Τα τελευταία είκοσι τρία χρόνια της ζωής μου κατοικώ μόνιμα στον Δήμο Φυλής. Εδώ τελείωσα το λύκειο και στη συνέχεια, πέτυχα στις πανελλαδικές εξετάσεις και εισήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ακολούθησα σπουδές Κοινωνιολογίας, όμως η αλήθεια είναι πως με κέρδισε για πάντα η Εγκληματολογία, την οποία θεωρώ μια από τις σπουδαιότερες επιστήμες του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Ένα αληθινό ταξίδι στην αυτογνωσία και στον βαθύτερο έσω εαυτό μας.

Πως προέκυψε  η ενασχόληση με τη συγγραφή;

Αν έπρεπε να απαντήσω με μία μόνο λέξη αυτό θα ήταν: τυχαία!

Δεν ανήκω στους ανθρώπους που έγραφαν πάντα, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους συγγραφείς.

Μου προέκυψε εντελώς συμπτωματικά ακούγοντας ένα λαϊκό τραγούδι που μιλούσε για ένα τρένο και μια χαμένη αγάπη.

Ξέρετε, είναι φοβερό τι εικόνες και τι συνδυασμούς κάνει το μυαλό με αφορμή ένα ερέθισμα. Το συγκεκριμένο τραγούδι μου έφερε μνήμες από τη γενέτειρά μου, από τον σιδηροδρομικό σταθμό του, εκεί από όπου περνούσαν κάποτε τα τρένα στην Κωνσταντινούπολη ενώνοντας Ελλάδα και Τουρκία. Αυτό το πρώτο βιβλίο ήταν «Το μυστικό των αλόγων» το οποίο όπως γράφτηκε έτσι και αφέθηκε σε ένα συρτάρι του γραφείου μου.

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος.Στο ενδιάμεσο μου προέκυψε μια δουλειά σε εκδοτικό οίκο συναφή με το αντικείμενο σπουδών μου. Κάπως έτσι, το έργο  μου έφτασε στα χέρια της τότε εκδότριάς μου, της Αλεξίας της Κιουρτσίδου η οποία όχι μόνο ενθουσιάστηκε αλλά αποφάσισε και να το εκδώσει.

Από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους και για μένα ανοίχτηκε ένας ολοκαίνουριος κόσμος, πότε υπέροχος, πότε σκοτεινός. Έτσι είναι άλλωστε οι νέοι κόσμοι.

 Υπήρξε κάποιος από την οικογένεια σου που σε παρότρυνε;

Η μητέρα μου και η αδελφή μου ήταν οι πρώτες που διάβασαν «Το μυστικό των αλόγων» και ενθουσιάστηκαν. Μου είπαν πως έπρεπε να κάνω το επόμενο βήμα και το έκανα.

Θυμάσαι τον εαυτό σας να διαβάζει από μικρή;Στην εφηβεία η αποτύπωση στο χαρτί ήταν η διέξοδος σου; 

 Μεγάλωσα με μια μητέρα που επειδή της άρεσε το διάβασμα, μου αγόραζε πάντοτε βιβλία. Νομίζω πως διαβάζω όλη μου τη ζωή. Διάβαζα οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου, από εφημερίδα μέχρι εγκυκλοπαίδεια. Θαύμαζα τους κόσμους που μου άνοιγαν μέσα από τις σελίδες τους. Στην παιδική μου ηλικία έγραφα ημερολόγιο, στη δε εφηβεία το παράτησα. Προτιμούσα να εκφράζομαι μέσα από στίχους, όχι δικούς μου. Στίχους τραγουδιών που αγαπούσα. Δεν υπάρχει σχολικό μου βιβλίο που δεν έχει γραμμένο σε κάθε κενή του σελίδα στίχους.

 Όταν ήσουν παιδί ποιο βιβλίο είχες αγαπήσει πιο πολύ και πιο συγγραφέα;

 Ως παιδί λάτρευα τον Ιούλιο Βερν. Είχα διαβάζει τα πάντα από εκείνον. Το αγαπημένο μου βιβλίο του ωστόσο ήταν το «Πέντε βδομάδες με αερόστατο». Με ιντρίγκαρε η περιπέτεια, άλλωστε η εποχή που περιγράφει ο Ιούλιος Βερν ήταν η εποχή των ανακαλύψεων και των ταξιδιών. Πώς να μη γοητεύσει ένα παιδί μια τέτοια εποχή;

Θα μπορούσες να αναφερθείς σε σύγχρονους ή παλαιότερους, ακόμη και κλασσικούς συγγραφείς που έχουν επηρεάσει τη γραφή σου;

Δεν μπορώ να πω πως κάποιος συγγραφέας επηρέασε τη γραφή μου.Όταν όμως διαβάζεις, θεωρώ πως κάτι έχεις «κλέψει» από τον κάθε συγγραφέα, κάπως σε έχουν επηρεάσει όλοι τους. Αυτή είναι άλλωστε η κληρονομιά που σου αφήνει ένα βιβλίο.

 Υπάρχουν κάποιες φόρμουλες για τη συγγραφή κείμενων. Εσύ τις ακολουθείς ή είναι μια αυτόματη η γραφή περισσότερο;

Δεν μου αρέσει να μπαίνω σε καλούπια. Γράφω όπως νιώθω. Νιώθω όπως γράφω.

 Αντλείς από κάπου την έμπνευση σου;

Η έμπνευσή μου μπορεί να προέρχεται από οπουδήποτε. Μου αρέσει η ζωή, η θάλασσα, ο έρωτας.  Οι άνθρωποι και τα καμώματά τους θεωρώ ότι είναι η ύψιστη έμπνευση. Μου αρέσει να εντρυφώ στην ανθρώπινη συμπεριφορά, ίσως σε αυτό έχουν συμβάλλει οι σπουδές μου.

 Οι ήρωες σου  έχουν στοιχεία  του εαυτού σου και της προσωπικότητάς σου;

Πάντα οι ήρωες των βιβλίων ενός συγγραφέα έχουν στοιχεία του. Δεν γίνεται αλλιώς. Μπορεί ένα βιβλίο να μην είναι αυτοβιογραφικό, αλλά οι ήρωές μας ζουν μέσα από αληθινούς ανθρώπους. Για να γράψεις, πρέπει να έχεις ζήσει τους ανθρώπους. Πρέπει να έχεις ζήσει εσύ ο ίδιος. Δεν γίνεται αλλιώς.

Είσαι  μόνο συγγραφέας;

Πρώτα από όλα είμαι αναγνώστρια. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω. Θαυμάζω τους ανθρώπους που ξέρουν τον τρόπο να σε μαγέψουν με τη γραφή τους.

Στα βιβλία σου  βασικός πρωταγωνιστης ο έρωτας. Ποια η σημασία του στην ζωή σου;

Πιστεύω πως ο έρωτας αποτελεί βασικό συστατικό της ζωής μας. Ακόμα και σήμερα, που οι ρυθμοί της ζωής τρέχουν ιλιγγιωδώς, πιστεύω πως δύο πράγματα χρειάζεται κανείς για να νιώσει ευτυχισμένος: μια ήρεμη επαγγελματική ζωή και μια ευτυχισμένη προσωπική ζωή. Πιστεύω στην αγάπη, στην αληθινή αγάπη, αυτή που γράφουμε στα βιβλία και θεωρώ πως υπάρχει. Αρκεί να θέλει κανείς να τη δει.

 Πες μας λίγα λόγια για το τελευταίο σου βιβλίο.

Το τελευταίο μου βιβλίο είναι ένα ταξίδι στον χρόνο. Κινείται μεταξύ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της δεκαετίας του 1960, μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Είναι μια ιστορία αγάπης, ανθρωπιάς και απώλειας, τα βασικά δηλαδή χαρακτηριστικά εκείνων των εποχών. Είναι μια ιστορία που μας ταξιδεύει σε δαντελωτές ακρογιαλιές, ηλιοτρόπια και αμπελώνες όπου ρέει άφθονο το κρασί.

Κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες από τις εκδόσεις Ωκεανίδα και δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω την εκδότριά μου, Μαρία Καρβέλα, για την αγάπη και την πίστη της σε μένα.

Έχεις διαβάσει πρόσφατα κάποια βιβλία που θα  ήθελες να μας προτείνεις;

 Υπάρχουν δεκάδες αξιόλογα βιβλία να διαβάσει κανείς. Τον τελευταίο καιρό με έχει κερδίσει η αστυνομική λογοτεχνία και συγκεκριμένα, ο Τζ. Άρλιτζ. Νομίζω πως κάθε του βιβλίο είναι μια μικρή αποκάλυψη, ένα μοναδικό ταξίδι στον κόσμο της Εγκληματολογίας.

 Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο πως του «συμπεριφερεσαι» ; Ανήκεις στην κατηγορία αυτών που τα θέλουν καθαρά σαν καινούργια  ή σε αυτούς που σημειώνουν, υπογραμμίζουν.

Γενικά, προσέχω τα βιβλία μου. Σπάνια σημειώνω, περισσότερο από τεμπελιά γιατί αν και συγγραφέας σπάνια έχω μαζί μου μολύβι ή στυλό. Τα βιβλία που έχω αγαπήσει περισσότερο όμως είναι εύκολο να τα διακρίνει κανείς στη βιβλιοθήκη μου, αφού οι σελίδες τους έχουν φθαρεί από το πολύ διάβασμα.

Μένεις στα Άνω Λιόσια. Ποια η σχέση των δημοτών με το βιβλίο και τις τέχνες γενικότερα;

Υπάρχει μια κακή αντίληψη γενικότερα στην Ελλάδα ότι ο κόσμος δεν διαβάζει. Αυτή η αντίληψη δεν με βρίσκει σύμφωνη. Οι Έλληνες διαβάζουμε και γενικότερα, αγαπάμε τις τέχνες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο αυτό που λέμε καμιά φορά επιτιμητικά ότι οι μισοί γράφουν, οι άλλοι τραγουδούν και όσοι απομένουν ζωγραφίζουν. Το ίδιο θεωρώ πως συμβαίνει και στον Δήμο μας.

 Με την πολιτική πώς τα πας; Θα μπορούσες να δεις τον εαυτό σου δημοτικό σύμβουλο, βουλευτή;

Θεωρώ πως κάθε ενεργός πολίτης πρέπει να ασχολείται με τα κοινά. Να ενδιαφέρεται για τη ζωή στην πόλη του. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σε ρόλο δημοτικού συμβούλου ή βουλευτή στην παρούσα φάση, αλλά το βέβαιο είναι πως αν θες να προσφέρεις στην πόλη σου υπάρχουν πολλά μετερίζια για να το κάνεις.

Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις;

Το 47ο Φεστιβάλ Βιβλίου ανοίγει τις πύλες του στις 30 Αυγούστου και περιμένει να μας ταξιδέψει.
Θα είμαι κι εγώ εκεί στις 15 Σεπτεμβρίου στις οχτώ το απόγευμα στο περίπτερο των εκδόσεων Ωκεανίδα.

 

 

Βιβλιογραφία:

(2018)	Το καλοκαίρι εκείνο, Ωκεανίδα
(2017)	Η Σμύρνη της φωτιάς και του έρωτα, Εμπειρία Εκδοτική
(2017)	Θυμήσου πόσα μου χάρισες, Εμπειρία Εκδοτική
(2017)	Το μυστικό των αλόγων, Ωκεανίδα
(2016)	Για σένα μόνο, Μάτι
(2016)	Ο χορός της νύμφης, Εμπειρία Εκδοτική
(2014)	Βροχή πάνω στην πέτρα, Μάτι
(2014)	Η Δανάη στο παλάτι του ήλιου, Μάτι
(2013)	Δάκρυα από αλάτι, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2013)	Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2012)	Θυμήσου πόσα μου χάρισες…, Δυάς Εκδοτική
(2011)	Άγγελοι πολέμου, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2010)	Της φωτιάς και του έρωτα, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2008)	Ο χορός της νύμφης, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2007)	Το μυστικό των αλόγων, Ελληνική Πρωτοβουλία
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2017)	Διδυμότειχο, Εκδόσεις iWrite.gr
(2016)	Για πού το ‘βαλες Χριστουγεννιάτικα;, Εμπειρία Εκδοτική
(2013)	Γιατί το λέμε έτσι, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε.
(2010)	Γιατί λέμε…, Ελληνική Πρωτοβουλία
(2008)	Οίκαδε, Ελληνική Πρωτοβουλία