Τα 3 “Π” : Περιβάλλον-Παιδεία-Πολιτική,γράφει ο Αντ.Σπ.Γάκης

Κοινωνίες απέναντι σε άλλες κοινωνίες και νικητής πάντα η μόλυνση και η επιβάρυνση της υγείας των κατοίκων.

Ξύλο, φωνές αντιδράσεις και μετά τι…

Καμία κουβέντα για την ουσία, για το μέλλον που μπορεί να δημιουργηθεί από σήμερα, όσο και να έχει αργήσει ήδη.
Περιβαλλοντική εκπαίδευση από την προσχολική ηλικία εκεί βρίσκεται η μια πλευρά της λύσης. Μα θα πει κάποιος δεν πραγματοποιούνται ήδη περιβαλλοντικά προγράμματα στα σχολεία. Την απάντηση την αφήνω σε εσάς τους ίδιους.
Περιβαλλοντική βιωματική εκπαίδευση με διαλογή στην πηγή σε κάθε υλικό μέσα στα σχολεία που θα γίνουν τα πρώτα πράσινα σημεία του κάθε δήμου. Τα παιδιά θα μάθουν πως ο ρυπαίνων πληρώνει και ο ανακυκλών ανταμείβεται στην θεωρητική αλλά και την πρακτική του οπτική.
Τα παιδιά είναι οι αυριανοί πολίτες έτσι μπορεί να μην καταφέρουμε πολλά για το σήμερα αλλά δημιουργούμε πολίτες με περιβαλλοντική συνείδηση για το αύριο που δεν αργεί.

Ένα δεύτερο μέτρο δυστυχώς είναι η επιβολή του νόμου.

Η καθολική μείωση της χρήση της πλαστικής σακούλας δεν επιτεύχθηκε ξαφνικά σε ποσοστό που αγγίζει το 70% λόγω μιας ξαφνικής περιβαλλοντικής ευθιξίας μας, αλλά γιατί κανείς δεν θέλει να πληρώνει 4 λεπτά του ευρώ για αυτό το άχρηστο υλικό μιας χρήσης,
Αν λοιπόν ο κάθε δήμος επιβάλει τον κανονισμό καθαριότητας που ήδη έχει ψηφισμένο εδώ και δεκαετίες, αλλά ανεφάρμοστο με τις βαριές χρηματικές ποινές που προβλέπει για όσους μολύνουν, π.χ. 50 ευρώ αν πετάξεις της σακούλα έξω, 200 ευρώ αν πετάξεις μπάζα τότε ακόμα και ο πιο ωχαδερφιστης Έλληνας θα συνετιστεί έστω και  με την ράβδο αφού αγνοεί τον λόγο. Δεν μπορεί μια ζωή μια συγκεκριμένη περιοχή να συγκεντρώνει τα σκουπίδια όλης της Αττικής.
Δεν υπάρχει χρόνος αλλά υπάρχει ελπίδα.
Η παιδεία λείπει και η πολιτική βούληση.

Δρ. Αντώνης Γάκης
Καθηγητής περιβάλλοντος – Περιφερειακος Σύμβουλος Αττικής